"Ağ
yeleli bir at ile göğe çattı Elçibey'i
Türkler için Tanrı'mıza elçi gitti Elçibey..."
Ne Bakü ne Gence ne de Şeki böyle bir yiğit görmüştü daha önce...
Nahçıvan'da başlayan hayat,
Azatlık ile yanan bir yürek...
Başbuğ ile her omuz omuza gördüğümüz de gönlümüze bir taht daha kurdu
Elçibey...
Kimi zaman bir 'Yemen' türküsüne ağlarken gördük onu kimi zaman kızına bir
ayakkabı bile alamayacak durumda.
'Biz' den biriydi Elçibey, içimizden biriydi...
Türk kendine Bozkurt'u simge edinmişti esaret Türk'e göre birşey değildi.
Bozkurt ruhluydu Elçibey, bağımsızlık için çok çetin mücadeleler verdi bir
adım geri durmadı.
Turan'a giden yolda Oğuz Soylu asil bir beğ'di o...
Türklüğün yılmaz savunucusuydu.
Atatürk'ün askeri olmak kolay değildi; yeri geldi vatanı için hapislerde
yattı hiçbir kuvvet onun bu kut'lu direnişine engel olamadı...
Binlerce Azerbaycan Türk'ü bir sözüyle meydanlara akın etti.
Şüphesiz ki Resulzade'nin göndere çektiği bayrağı en iyi o taşıyordu.
Vatanı için sürekli endişeleniyorfakat geleceğe umutla bakıyordu çünkü yüce
Türk milletinin bir gün uyanacağını biliyordu...
O bu Dünya'da göçeli bugün tam 17 yıl oldu ne yaptıklarını ne de geride
bıraktıklarını unuttuk...
Emanetini namus belledik; her daim onur duyduğu Türklüğüyle bizler de her
daim onur duyduk, övündük...
Sana yemin olsun Beğ; üç renkli bayrak Azerbaycan semaların da her daim
dalgalanacak ve gün gelecek Karabağ'dan da asılacak...
Sana yemin olsun Beğ bir gün TURAN kurulacak, Azerbaycan Türkiye kardeşliği
sonsuza dek var olacak!
