Bazen
kendini kitaplara hapsetmek istersin. Bazı karakterleri kendinle
bütünleştirmişssindir çünkü.İşte bu bana neden Türkçüsün dediklerinde benim
verdiğim cevaplardan biridir. Çünkü benim kendimi hapsetmek istediğim yer Atsız
Ata'nın satırlarıdır. Ruhum orda devam etmek isterim yaşamaya. Okunan kitaplar
ne denli yeter insanı ağlatmaya bilmem ama beni ağlatan son muhakkak ki Kürşad'ın at üzerinde ölüşü ancak yenilmeyişidir. Hayatta tanımak istediğim kişiler
listemin en üst köşesindedir. Tarih içinde neler saklar neler barındırır bunlar
bize ne kadar doğru aktarılır bilmek mümkün değildir. Belkide inandıklarındır
bildiklerin..
İnsanlar modernleşme yolunu koşar adımlarla
kat etmişlerdir.Sanayi devrimi yıkıp geçmiştir çoğu kültürü geleneği ben
geleceğin karanlığında yok olmak istemiyorum geçmişin aydınlığına yurumek
istiyorum barbar(!) olarak hayatıma devam etmek istiyorum. Araba egzozlarının
kirlettiği havayı solumak değil bozkırlarda at üstünde havayı ciğerlerime kadar
solumak istiyorum. Teknolojinin yok ettiği samimiyet kavramını geçmişte sonuna
kadar sıyırmak istiyorum. Yaşam mücadelesi ekmek parası işsizliğin çıkardığı
kaos ortamını değil toylarda ki birlik ruhunu görmek istiyorum.Silahlarla
kazanılan savaşlarla onure olmuş insanların küçük kibirli hikayelerini değil 40 Çerisiyle çin sarayına baskın yapmış
cesur insanların adlarını yaşayıp yaşatmak istiyorum.Kirlenmiş dünyanın kirlenmiş
insanlarından, savaşçı ruhunu kaybeden toplumun fertlerinden olmak
istemiyorum.Çok şanslıyım ki çok şey isteyebilenlerdenim. Çok şanslıyım ki kırk
çeriyle ölüme meydan okuyan, Ya istiklal ya ölüm emriyle tarihe kazınan
atalarımın,dinlemekten usanmayacağım kahramanlıklarını okuyarak hissedebilenlerdenim. Ve
zaman su damlası misali kayar avuçlardan ne tutmak mümkündür ne saklamak onu.
Geriye tozlu sayfalarla kahramanlar kalır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder